Zobacz wszystkie galerie
w jednym miejscu.
Kamienie milowe w kartografii
10 lut 2022 Powrót
Kamienie milowe w kartografii, red. J. Ostrowski, P.E. Weszpiński, Z dziejów kartografii, t. 17, Warszawa 2013, ss. 405 + 1 nlb., ISBN: 978−83−86062−14−0, 978−83−62421−82−4, 978−83−932824−5−6, 978−83−62189−30−4
Kamienie milowe w kartografii to tytuł tomu 17 wydawnictwa seryjnego Z dziejów kartografii.
  |
Tworzą go materiały będące rozwinięciem lub nawiązaniem do treści referatów wygłoszonych podczas XXVI Ogólnopolskiej Konferencji Historyków Kartografii zorganizowanej w 2012 r. w Warszawie przez Archiwum Państwowe m.st. Warszawy i Zespół Historii Kartografii IHN PAN. Zakres tematyczny tomu jest bardzo szeroki, a jego autorzy reprezentują różne dziedziny — kartografię, historię, geografię, hydrologię, gleboznawstwo. Tom otwiera obszerny wybór wydarzeń i dzieł uznanych za „kamienie milowe” w kartografii, dokonany przez Wiesławę Żyszkowską i Lucynę Szaniawską (Kamienie milowe w kartografii — wpływ osiągnięć nauki i techniki na rozwój kartografii), natomiast artykuł Jerzego Ostrowskiego (Kamienie milowe w polskim piśmiennictwie z zakresu historii kartografii) przybliża wybrane publikacje z ostatnich 200 lat, które mogą być uznane za „kamienie milowe” na drodze poznawania przeszłości kartografii ziem polskich i nie tylko. Drugą część tomu tworzą teksty o „kamieniach milowych” w kartografii dawnej, do końca XVIII w., wśród których wiele jest poświęconych dziełom renesansowym (piszą o tym m.in. Lucyna Szaniawska i Teresa Bogacz). W części trzeciej publikacji zamieszczone zostały artykuły omawiające kartograficzne przedstawienia miast (Henryk Bartoszewicz, Paweł E. Weszpiński, Dariusz Lorek, Zbigniew Tucholski). Część czwarta tomu poświęcona została kartografii XX w. Otwiera ją tekst Anny Faliszewskiej omawiający zagadnienie anamorfoz kartograficznych w ujęciu historycznym. Rozwój kartografii gleb w Polsce po II wojnie światowej przedstawiają Albina Mościcka i Janusz Ostrowski, a wyniki badań toponimii leśnej omawia Tomasz Olenderek. Część piątą tworzą artykuły o zbiorach kartograficznych. Należą do nich m.in. teksty Ewy Szymkiewicz o zbiorach Zakładu Geoinformatyki i Kartografii Instytutu Geografii i Rozwoju Regionalnego Uniwersytetu Wrocławskiego oraz Wiesława Sieradzana o malborskiej kolekcji map Ernsta von der Oelsnitz. Zastosowaniu nowoczesnych technik udostępniania dawnych zbiorów kartograficznych poświęcona została część szósta tomu (piszą o tym m.in. Lucyna Szaniawska, Dorota Gazicka-Wójtowicz, Grażyna Dudzicka, Ewa Nowacka, Anna Wrochna), a wykorzystywanie zbiorów dawnych dokumentów kartograficznych stało się przedmiotem zainteresowania autorów ostatniego działu tomu 17 (Marty Kuc-Czerep, Jarosława Suchożebrskiego, Anny Marcinkowskiej). |
Strona została opracowana w ramach projektu Polska Akademia Dostępności realizowanego przez Fundację Widzialni i Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji