OD CZEGO SIĘ ZACZĘŁO ?
Oświadczenie
I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej Edwarda Gierka podczas spotkania z delegatami
załóg
stoczni
w Gdańsku z 25 I 1971 r.
Możecie
być, towarzysze, przekonani, że my, tak samo jak wy, jesteśmy ulepieni
z tej
samej gliny i nie mamy innego celu, jak ten, który żeśmy
zdeklarowali i to jest
podstawowy program naszego działania. Jeśli nam pomożecie, to sądzę, że
ten cel
uda nam się wspólnie osiągnąć. Jak? Pomożecie? [...]
(Oklaski wśród
zgromadzonych.)
cyt. za: Wiek XX,
s. 407
Przemówienie
I sekretarza Komitetu Centralnego Polskiej Zjednoczonej Partii
Robotniczej Edwarda Gierka w czasie VIII Plenum KC PZPR
w Warszawie 6-7 II 1971 r.
Trzeba
tu z całą powagą i odpowiedzialnością stwierdzić, że władza ludowa nie
może
wyrzec się stosowania wszelkich niezbędnych środków w
obronie ładu i porządku
społecznego, w obronie życia obywateli, i mienia społecznego, w walce z
elementami aspołecznymi i anarchistycznymi, z elementami wrogimi.
Jednakże
w
grudniowym kryzysie nie te czynniki stanowiły główny nurt.
Próby rozwiązania
konfliktu z klasą robotniczą za pomocą siły — głęboko
sprzeczne z zasadami
socjalizmu — mogły doprowadzić jedynie do przelewu krwi,
wykopać przepaść
między władzą ludową i narodem oraz otworzyć pole do działania sił
rzeczywiście
reakcyjnych
i antysocjalistycznych. Niestety, takie właśnie były decyzje
kierownictwa, podjęte wbrew odczuciom większości aktywu partyjnego, bez
konsultacji z całym Biurem Politycznym, a nawet bez poinformowania
Komitetu
Centralnego, który obradował w dniu 14 grudnia, o sytuacji
na Wybrzeżu. Dramat
sytuacji polegał na tym, że nie rozumiano charakteru wydarzeń, a
zwłaszcza ich
przyczyn. […] Zaproponujemy Komitetowi Centralnemu, by na
jednym z plenarnych
posiedzeń omówić zadania do roku 1975. Będziemy jednocześnie
pracować nad
programem rozwoju gospodarki do roku 1980.
cyt. za: Wiek XX,
s. 407