1 września wojska niemieckie bez wypowiedzenia wojny przekroczyły o świcie na całej niemal długości granice Rzeczypospolitej, rozpoczynając tym samym pierwszą kampanię II wojny światowej.
O godzinie 5 rano, na rozkaz Komendy Miasta ogłoszono alarm dla Warszawy. Pierwsze niemieckie samoloty nadleciały nad Warszawę około godziny 9, po czym zbombardowały rejon lotniska na Okęciu oraz osiedla mieszkaniowe na Rakowcu i Kole. Ludność cywilna poniosła wówczas pierwsze straty. 3 września na rozkaz Naczelnego Wodza Minister Spraw Wojskowych gen. Tadeusz Kasprzycki wyznaczył dotychczasowego Komendanta Głównego Straży Granicznej gen. Waleriana Czumę. 6 września prezydent miasta Stefan Starzyński został mianowanym Komisarzem Cywilnym Obrony Warszawy. Po rozpoczęciu oblężenia wojska niemieckie rozpoczęły regularny ostrzał artyleryjski oraz ataki z lądu i powietrza. Jednocześnie do oblężonej Warszawy starały się przedrzeć różne polskie formacje wojskowe. W dniach 25-26 września doszło do generalnego uderzenia na Warszawę. Pomimo potężnego ostrzału artyleryjskiego oraz ataków lotnictwa niemieckiego, obrona Warszawy wciąż trwała, choć zniszczeniom uległy m.in. elektrownia, gazownia miejska oraz stacja filtrów, a dziesiątki kamienic zostało doszczętnie zburzonych. Zniszczenie miasta, tragiczne położenie ludności cywilnej, brak wody i żywności, przepełnienie szpitali i budynków publicznych rannymi sprawiło, że gen. Juliusz Rómmel w porozumieniu z Komitetem Obywatelskim powziął decyzję o wszczęciu pertraktacji kapitulacyjnych. W wyniku długotrwałej obrony zginęły tysiące osób cywilnych i żołnierzy. Zniszczeniu uległo ok. 12 % zabudowy, w tym wiele budynków zabytkowych. Straty materialne przekroczyły 3 mld przedwojennych zł. Ostatecznie 28 września o godzinie 13.00 podpisany został honorowy akt kapitulacji Warszawy, a 1 października wkroczyły do Stolicy pierwsze oddziały wroga, po czym rozpoczął się ciężki, pięcioletni okres okupacji…
Zdjęcia ze zniszczeń Warszawy po kampanii wrześniowej pochodzą z zespołu nr 72/3187/0 Zbiór Angeliki i Axela Diekmannów. Jesień 1939 w fotografii
