Powstały w Warszawie w czasie I wojny światowej Komitet Obywatelski, powołał w sierpniu 1915 r. Zarząd Miejski o kompetencjach magistratu „samorządnego miasta”. Jednocześnie syrenka odzyskała dawne znaczenie herbu miasta. Konieczne było jednak wprowadzenie jednolitego wizerunku herbu.

W dniu 21 września 1915 r. ogłoszono konkurs na graficzne opracowanie projektu pieczęci herbowej Warszawy. Konkurs rozstrzygnięto 6 października. Pierwszymi nagrodami uhonorowało artystę malarza Stefana Norblina oraz architekta M. Bystydzińskiego. Ich projekty nie zostały jednak przeznaczone do realizacji, bowiem przedstawiały nieodpowiednią do oficjalnego wykorzystywania przez władze miejskie,  modernistycznie i nazbyt śmiało stylizowaną syrenę.Do wytłoczenia oficjalnej pieczęci miejskiej wykorzystano projekt syrenki autorstwa inżyniera Zygmunta Szellera. Jego ostateczną, obowiązującą formę zatwierdzono 2 grudnia 1915 r.: "dekoracyjnie ujętą syrenę z zakręconym ogonem o potężnej płetwie, z szablą w ręce, osłoniętą owalną tarczą, unoszącą się na wzburzonych falach, przechodzących w fantazyjny ornament jakby z suchych liści akantu łączących się w otoku" (S.K.Kuczyński). Syrenka Szellera została umieszczona na pieczęciach Zarządu Miasta oraz jego wydziałów, Magistratu, Rady Miejskiej, Sądów Obywatelskich, miejskich przedsiębiorstw, niektórych stowarzyszeń, instytucji i organizacji. Tego znaku używali go funkcjonariusze Milicji Miejskiej, Straży Obyczajowej, warszawscy radni, Poczta Miejska, wreszcie pojawił się w nagłówku "Dziennika Zarządu m.st. Warszawy".