Wizerunki warszawskiej Syrenki w aktach notariuszy warszawskich znajdują się w dokumentach nie wytworzonych w ich kancelariach. Urząd notariusza, od początku swego istnienia na ziemiach polskich w 1808 r. – niezależnie od przemian ustrojowych - związany był z konkretnymi instytucjami wymiaru sprawiedliwości aktualnej administracji państwowej. Brak więc w ich oryginalnych aktach śladów wizerunku związanego ściśle z władzami lub służbami miejskimi Warszawy. Zachowały się one natomiast niekiedy w załącznikach do czynności notarialnych.

W aktach notariusza Jana Górskiego – „pisarza publicznego Departamentu Warszawskiego w Warszawie”, jednego z kilku notariuszy inicjujących działalność tej instytucji w Księstwie Warszawskim w 1808 r., oprócz aktów notarialnych zachowała się księga „Papiery rozmaite oddzielne należące do pozostałości po Janie Górskim – notariuszu”, stanowiąca inwentarz pozostałości po nim. Znajdują się w niej dwa bilety kwaternicze, wydane przez „Komissye Kwaterniczą” Warszawy, zakwaterowujące żołnierzy na posesji numer 322 na Rynku Nowego Miasta, należącej do Jana Górskiego. Bilety pochodzą prawdopodobnie ze stycznia oraz kwietnia 1807 r. a więc z okresu, gdy w Warszawie stacjonowały duże ilości wojsk francuskich i polskich, po wyparciu z miasta Prusaków, a jednocześnie z okresu, gdy Górski nie rozpoczął jeszcze swej działalności notarialnej. Oba bilety zdobią dobrze zachowane, małych rozmiarów pieczęcie ze schematycznym wizerunkiem Syrenki, mało przypominającym postać kobiecą.

W podobnego typu dokumentacji znajduje się wizerunek Syrenki w aktach kancelarii Teofila Brzozowskiego – „Rejenta Okręgu Warszawskiego, Rejenta Kancelarii Ziemiańskiej Guberni Warszawskiej”. Poza aktami notarialnymi z lat 1842 – 1876, istnieje bogaty zbiór materiałów innego typu, złożonych do jego kancelarii: „akta pełnomocnictw nieobecnych sukcesorów” złożone do postępowań testamentowych, pełnomocnictwa sądowe oraz dokumenty pozostawione przez spadkodawców. W tych ostatnich znajduje się poszyt „Papiery do spadku Műnnicha należące”, zawierający książeczkę legitymacyjną miasta Warszawy, „służącą dla W˚ Műnnich Walentego za dowód, że do księgi ludności zapisan został i do zapisywania zmian zamieszkania tejże osoby...”, wyraźnie o charakterze meldunkowym, wystawioną 29 Marca (10 kwietnia) 1845 r. przez Komisarza Policji Wykonawczej cyrkułu 4 miasta Warszawy. Wizerunek Syrenki na okładce książeczki oraz na jego stronie tytułowej, znacznie bardziej przypominają dzisiejszy wizerunek herbu stolicy: postać o cechach kobiecych w typowej tarczy herbowej.