DWUDZIESTOLECIE
MIÊDZYWOJENNE
Przemiany zachodz±ce w latach 1918-1939
na obszarze Osi Saskiej odbi³y siê g³ównie na kompozycji placu Saskiego. Po odzyskaniu
niepodleg³o¶ci przyst±piono do usuwania soboru, bêd±cego symbolem carskiego ucisku.
W 1921 roku rozebrano dzwonnicê, natomiast w latach 1922-1926 sam± ¶wi±tyniê.
Przywróci³o to placowi Saskiemu w³a¶ciwy kszta³t przestrzenny oraz jego dawny,
otwarty charakter. W 1923 roku przed pa³acem Saskim, na osi za³o¿enia,
postawiono konny pomnik ksiêcia Józefa Poniatowskiego. Powsta³ on w latach dwudziestych
XIX wieku wed³ug projektu Bartela Thordwaldsena. Wywieziony po powstaniu listopadowym
do Homla, zwrócony zosta³ przez Zwi±zek Radziecki po wojnie polsko-bolszewickiej. W
1925 roku pod trzema ¶rodkowymi arkadami kolumnady pa³acu Saskiego powsta³ Grób
Nieznanego ¯o³nierza. Autorem projektu by³ rze¼biarz Stanis³aw Ostrowski. Grób
Nieznanego ¯o³nierza podniós³ rangê placu Saskiego, który sta³ siê miejscem manifestacji,
uroczysto¶ci pañstwowych i wojskowych defilad. W 1935 roku nadano placowi nazwê
Marsza³ka Józefa Pi³sudskiego. Wiêkszo¶æ
gmachów otaczaj±cych plac by³a zajmowana przez instytucje wojskowe. W pa³acu Saskim,
a¿ do wybuchu drugiej wojny ¶wiatowej, znajdowa³ siê Sztab Generalny Wojska Polskiego.
Pa³ac Brühla przebudowano w latach 1933-1936 wed³ug projektu Bohdana Pniewskiego.
Budynkowi, który by³ w tym czasie siedzib± Ministerstwa Spraw Zagranicznych, przywrócono
siedemnastowieczny wygl±d. Do 1939 roku zorganizowano kilka konkursów na
nowe ukszta³towanie placu Saskiego, jednak ¿adnego z projektów nie uda³o siê zrealizowaæ.
|